نماز ( بحر طویل 1 )

هر نمازی با طراوت، با نشاطو شوق و رغبت ، با خلوصی در عبادت ، حاصل نور بصیرت ، با صفا و میل و رغبت ، هدیه ی دریای حق گردد

یقینا

خالق یکتا و بی همتا ی منان ، در دل شفاف و نورانی و لرزان ، می نشاند بذر لطف ومهر چندان ، تا شود شایسته منشور ایمان

یا فاطمه

یا زهرا ( بحر طویل 6 )

شهر زیبای مدینه شده آبستن صد فتنه و بیداد که تا حشر به گردون رود از حنجرة اهل ولا ناله و فریاد که در ازمنة دهر ندارد کسی این حق کشی و ظلم و ستم یاد شرافت ز میان رفته قرار از دل و جان رفته گل آرزوی ملت اسلام به تاراج خزان رفته محمد که بود جان گرامی جهان ها ز جهان رفته مدینه شده خاموش فضا گشته سیه پوش عجیب است که بعد از دو مه و نیم غدیر نبوی گشته فراموش در فتنه شده باز و سقیفه شده آغاز، عدالت ز جفا خانه نشین گشته، بیدادگری سر به در آورده، مولای دو عالم شده بی یاور و در خانة در بسته گرفته ز الم زانوی غم در بر و بر غربت اسلام کشد از دل پر غصة خود آه که آتش زده با شعلة فریاد درون ارض و سما را
***
آب غسل و کفن ختم رسل خشک نگردیده که قرآن شده پامال و فراموش شده حرمت پیغمبر و دین و علی و آل گروهی که شده بندة دجال ستادند در بیت خداوند تبارک و تعالی به درون کینة مولا نه حیایی و نه شرمی ز رسول و علی و حضرت زهرا، عوض دستة گل شاخة هیزم به سر شانه نهادند، در خانه ستادند ز بیداد زبان را به جسارت بگشادند که هان یا علی از چیست که در خانه نشستی، در از قهر به روی همه بستی، اگر این لحظه در خانة خود را نگشایی نیایی به سوی مسجد و بیعت ننمایی . . .

یا زهرا ( بحر طویل 5 )

صبح زود است و رها از همه غم ها شده زهراو آماده ی رفتن شده است ام ابیهابنشینید ، ببینیدکه این آخر روزی ، نشسته است کمی نان ، بپزد بهر یتیمان شده است دست به زانو ، به این سو و به آن سو ، زده جارو همه ی خانه ی خود را و عوض کرده لباس های حسین و حسنش را ، گل پر محنش را ،و می داد به زینب کفنش را ، همان پیروهنش را ، که با زحمت بسیار به اتمام رسانده صدا کرده کنون دختر خود را ، همان زینب کبری ، همان زینت بابا ، همان ثانی زهرا ، خدا ختم به خیرش کند این قصه ی اورا عزیزم ، امیدم ، ببین دختر من ، دلبر من مادر تو بار سفر بسته و حالا اگر اینجا بنشسته. . .

یا زهرا ( بحر طویل 4 )

ای موالی تو بده گوش، که پرواز کند از سر توهوش، از این طرفه حکایت، که نمودند روایت، زمه برج حیا شافعه‌ی روز قیامت، که بدانی تو و را قدر و کرامت، بود از خلق جهان بیش و بزن دست به دامانش و مندیش به دفتر شده مسطور که مسرور یکی روز به گلزار جنان حضرت آدم ز خداوند جهان کرد تمنّا

اطلاعیه وبلاگ سمت خدا

دوستان اگر کسی مایل باشد که در سایت ما به عنوان نویسنده فعالیت کند

میتواند با قرار دادن نطری در هر یک از مطالب به عنوان نویسنده در این سایت

فعالیت نماید. ( هدیه عضویت : 1 دعوتنامه ی بیان )

نماز حضرت زهرا ( س )

شیخ الطائفة طوسى گوید: نماز حضرت زهرا علیهاالسلام دو رکعت است . در رکعت اول حمد و صد مرتبه انا انزلناه فى لیلة القدر و در رکعت دوم حمد و صد مرتبه قل هو الله احد ؛ و پس از سلام ، تسبیح حضرت زهرا گفته بخوانید:

یا زهرا ( بحر طویل 3 )

نیمه شب بود، کسی کنج دلم صحنه ی ایثار مرا دید، که خود را به دو دست کرم شاه سپردم، و به وجد آمدم و خوب شد اینبار نمردم، چه صفایی به دلم داد اذان لب ارباب، دلم خواست برای غم دلدار بخواند، ز غم مادر غمبار، ز آن سینه و مسمار، وَ از آن در ودیوار، و سفر کرد دلم سوی مدینه ، به همان شهر و دیار غم سینه ، و سفر کرد دلم تا سر کوچه، همان کوچه ی معروف،  همان کوچه که مادر به زمین خورد، همان کوچه که ما را به غم آزرد، همانجا که دل شیعه ترک خورد، همانجا که عمر با لگدش مادر ما را به عزا داد،و سیلی به در گوش خدا داد، و گوشواره اش افتاد، دگر نای نمانده به تن مادر ارباب دو عالم، چه طور از غم دلدار ننالم؟ دلم سوی در بیت علی گشت روانه، و غمگین ز زمانه، به در بیت رسید و، چه قدر صحنه ی پر حادثه دید و ، کسی سینه ی مادر بدرید و،  دلم از کرم عشق به جز عشق ندید.. به پیش در و دیوار، ببین هیزم بسیار، به پشت در بیت نبوی دود شد انبار، و آتش به کف مرد عرب بود، و خانه شده پر دود، و شاه کرم و جود، دگر هیچ نیاسود،   و دوباره لگد مرد عرب بود، که شد صحنه ی اعجاز شیاطین، و شد صحنه پر از زمزمه ی جور سلاطین، که ضربی به در خانه ارباب دعا خورد، و مامان شما مرد...

یا زهرا ( بحر طویل 2 )

نیمه شب بود و هوای فاطمیه که دلم دست به سینه پر زنان رفت مدینه که سلامی بدهد عرض ارادت به همان مادر مظلومه که زخمیست ز کینه، که سرت باد سلامت، تویی اسوه ایثار و شهامت و منم خاک کف پای غلامت و دلم سخت به دنبال مزارت که نشیند به کنارت و سراپاش نثارت و سر خویش بریزیم غبارت و نبینیم که پرپر شده گلهای بهارت...

یا حضرت زهرا ( بحر طویل 1 )

شب است و غم و درد و الم و تابش مهتاب، در آن شهر پر از ظلم، به جز مردم یک خانه، همه خواب، همه خواب، و جز هِق هِق آهسته ‏ی یک مرد، و یا ناله ‏ی آرام دو سه کودک بی تاب، اگر گوش کنی می شنوی زمزمه ‏ی ریختن آب

اگر چه همه خوابند، ولی در دل آن خانه پر از ماتم و غوغاست، که این شب، شب بی مادری زینب کبراست، شب اصلی ضربت زدن حضرت مولاست، شب غسل گل یاس علی حضرت زهراست

علی بود وَ یک زانوی لرزان، علی بود و غم تازه یتیمان، علی بود وَ آن اشک روان، سینه‏ی محزون پر از درد، وَ آن گریه‏ی پنهان، علی بود، وَ یک یاس شهیده، همان شیر خدا، حیدر کرار وَ رنگی که ز رخسار پریده، همان فاتح خیبر، که قدش سخت خمیده، علی بود، همان همسر زهرا، که چندی است به جز فاطمه از مردم آن شهر سلامی نشنیده، علی بود وَ رخساره‏ی زهرا که سه ماه است ندیده

علی بود و دلی خسته در آن بارش غمها، علی بود وَ اسماء، کنار بدن خسته‏ی زهرا، در آن نیمه شب ساکت و خلوت، همان نیمه شب غصه و غربت، شب هجر، شب اوج مصیبت، شب مرگ علی، مرگ گل یاس، علی کرد نگاهی سوی اسماء، که بریز آب روان بر روی گلبرگ گل یاس

وَ با اشک نگاهی به تن فاطمه اش کرد و چنین گفت: عزیز دل حیدر، مددی کن که دهم غسل تنت را، کمک کن که بشویم بدنت را، وَ با نام خدا غسلِ گل یاس شد آغاز، خدا داند از آن لحظه که شد چشم علی سوی گلش باز